Masz wrażenie, że Twoje dziecko łatwo się rozprasza, trudno mu usiedzieć w miejscu albo często coś zaczyna, ale nie kończy?

To może być ADHD – czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

To nie brak chęci czy „złe wychowanie”, ale inny sposób pracy mózgu, który wpływa na to, jak dziecko myśli, działa i reaguje.

 

Typowe i mniej oczywiste trudności

ADHD może wyglądać bardzo różnie. U niektórych dzieci widać głównie nadmierną energię i impulsywność, a u innych – marzycielstwo i trudności z organizacją. Często pojawiają się:

  • trudność w skupieniu uwagi, szybkie rozpraszanie się,
  • odkładanie lub niekończenie rozpoczętych zadań,
  • niechęć do zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego,
  • gubienie rzeczy, zapominanie o drobiazgach,
  • trudność w zorganizowaniu pracy i czasu,
  • szybkie reagowanie emocjami, impulsywne zachowania,
  • nadmierna ruchliwość lub – przeciwnie – „zamykanie się w sobie” i bujanie w myślach.

 

Dzieci z ADHD są często pełne pomysłów, empatii, są ciekawe świata – potrzebują jednak zrozumienia i strategii, które pomogą im wykorzystać te mocne strony na co dzień.

 

Jak wygląda diagnoza w naszej poradni?

Proces diagnostyczny obejmuje kilka kroków:

Konsultacja z psychologiem – rozmowa z rodzicami o rozwoju dziecka, jego mocnych stronach i trudnościach.

W tym etapie rodzice wypełniają także Conners 3, to narzędzie diagnostyczne w formie kwestionariusza służące do diagnozowania zaburzeń ze spektrum ADHD (zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi) oraz zaburzeń współwystępujących u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat, które pomaga ocenić nasilenie objawów.

Spotkania z dzieckiem (1–2) – psycholog poznaje dziecko, obserwuje jego zachowanie, uwagę i emocje w różnych sytuacjach.

Omówienie wyników – czwarte spotkanie poświęcone jest rozmowie z rodzicami i przekazaniu opinii psychologicznej z opisem funkcjonowania dziecka oraz zaleceniami do domu i szkoły.

Co dalej?

Na podstawie opinii z poradni diagnozę ADHD potwierdza lekarz psychiatra.

– Można wtedy dobrać najlepsze formy wsparcia i pomóc dziecku w pełni rozwinąć jego potencjał.